Thursday, April 19, 2012

"ჯავახკი" - როცა ქვები ისევ ღაღადებენ!

«საქართველოს ხელისუფლება განაგრძობს ეროვნული უმცირესობისკერძოდ კისამცხე-ჯავახეთში მცხოვრები ძირძველი სომხური მოსახლეობის უფლებების შელახვასვსარგებლობთ რაშემთხვევითმოგმართავთ თხოვნითგადაეცით ვლადიმერ ვლადიმერის ძე პუტინს,რომ ჩვენ მას დახმარებას და ხელშეწყობას ვთხოვთ» - ეს ამონარიდია წერილიდან რომელიც სომხური სათვისტომოს წარმომადგენლებთან შეხვედრაზე რუსეთში ჯავახეთის დიასპორის პრეზიდენტმააგასი არაბიანმაკონორეჟისორ, პუტინის მარჯვენა ხელს, სტანისლავ გოვორუხინს გადასცა. 
ამავე არაბიანს ეკუთვნის შემდეგი განცხადება "თუ საქართველო ნატოში სამცხე-ჯავახეთის მოსახლეობის აზრის გაუთვალისწინებლად გაწევრიანდება, ჩვენ იძულებულნი ვიქნებით, მოსახლეობას სეცესიისკენ მოვუწოდოთ." პრაქტიკულად არაბიანის გადაწყვეტილებით საქართველომ საკუთარი მომავალი სახელმწიფო ინტერესები ჯავახეთში მცხოვრები ეთნიკური უმცირესობის ინტერესებს უნდა მოარგოს. ვინ არის აგასი არაბიანი და რატომ უნდა იხელმძღვანელოს საქართველო მისი დოქტრინით? გავრცელებული ცნობით არაბიანი  ყოფილი ტაქსისტია, რომელიც მოგვიანებით სპეცსამსახურებმა "დაავერბოვკეს", ალბათ სწორედ ამიტომაც ეწინააღმდეგება ის საქართველოს სწრაფვას ჩრდილო-ატლანტიკური ალიანსისკენ. რაც შეეხება სეპარატიზმს, აგასიანი ჯავახეთში სეპარატიზმის გაღვივებას გამორიცხავს, მეტიც აცხადებს რომ საქართველო ძალიან უყვარს და სწორედ ამიტომაცაა ქვეყნის ნატოში გაწევრიანების წინააღმდეგი - "ჩვენ არასდროს მოგვიწოდებია სეპარატიზმისკენ და ამგვარი მიზნები არ გვაქვს. ჩვენ გვიყვარს საქართველო და გვსურს საქართველოში ცხოვრება. ღიად ვიტყვი: ჩვენ არაერთხელ გვქონდა შესაძლებლობა, სამცხე-ჯავახეთის რეგიონი ჩამოგვეშორებია საქართველოსთვის. დამიჯერეთ, ახლაც არსებობს ასეთი შესაძლებლობა, მაგრამ ვიმეორებ _ ჩვენ არ გვაქვს ასეთი ამოცანა და გარწმუნებთ, რომ ამ მიზნისკენ არ ვისწრაფვით. " ბატონ აგასს ამ ფრაზით უკვე სააშკარაოზე გამოაქვს საკუთარი ვინაობა. საქართველოში პერსონა ნონ-გრატად გამოცხადებული პიროვნება აშკარად აცხადებს რომ მას არაერთხელ ჰქონია შანსი ქვეყნის ერთ-ერთ რეგიონში სეპარატიზმის გაღვივების, რაც ნაკლებად სარწმუნოა, გამომდინარე იქედან რომ რუსული "გრუს" მიერ დამუშავებული აგენტი ასეთ შანსს ხელიდან არ გაუშვებდა, თუმცა მედალს მეორე, უფრო სასიამოვნო მხარეც აქვს, რაც ქართული პოლიციის ეფექტურ ქმედებებზე მიუთითებს. თუ მავანს ჰქონდა საშუალება რეგიონში დესტაბილიზაციის შეტანისა და ეს ადგილობრივმა პოლიციამ აღკვეთა ამას ჩვენი საზოგადოების ღირსეული ნაწილი მხოლოდდამხოლოდ დადებითად შეხვდება. თუმცა ჯავახეთის პრობლემა არაბიანით არც დაწყებულა და არც დასრულდება. 


კლუარებში საუბრობენ, რომ  2008 წელს, აგვისტოს ომის დროს რუსეთის სამხედრო დაზვერვამ საკმაოდ ნოყიერი ნიადაგი შეამზადა ამ რეგიონში "მესამე ფრონტის" გასახსნელად, თუმცა როგორც ჩანს ამ გეგმამ არ იმოქმედა. 
2008 წელს ქართულმა პოლიციამ ვინმე ვაგან ჩახალიანი დააკავა. ჩახალიანი საქართველოში მოქმედი ორგანიზაციის, "ჯავახკის" აქტიური წევრი იყო. მას იარაღისა და საბრძოლო მასალების უკანონოდ შენახვის, მასობრივ არეულობებში მონაწილეობის, საზოგადოებრივი წესრიგის დარღვევის, პოლიციითვის ჯგუფური წინააღმდეგობის გაწევისა და ხულიგნობის ბრალდებით თავისუფლების 10 წლით აღკვეთა შეუფარდეს. ორგანიზაცია "ჯავახკმა" პირობა დადო რომ მის გასათავისუფლებლად ძალისხმევას არ დაიშურებდა, როგორც ჩანს ორგანიზაციის წევრები თანამოაზრის გასათავისუფლებლად მართლაც მუშაობდნენ, საქართველოში ვიზიტად მყოფმა სომხეთის კათალიკოსმა, გარეგინ მეორემ სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქ ილია მეორესთან შეხვედრისას სხვა საკითხებთან ერთად ჩახალიანის გათავისუფლებაზეც ისაუბრა. 
ფაქტია, რომ ჩახალიანის მსგავსად 2008 წელს და მანამდეც რეგიონში არაერთი ადამიანი იყო შეიარაღებული, თუმცა სად შოულობდნენ ახალქალაქსა და ნინოწმინდაში მცხოვრების სომხები იარაღს ეს არავინ იცის,  ნათელი ერთი რამაა, რომ ამ ყველაფრის უკან კონკრეტული ძალები დგანან რომლებიც უცხო ქვეყნის, ან ქვეყნების ინტერესებს ემსახურებიან. 
ჯავახეთს რომ სომხები საკუთარ ტერიტორიად განიხილავენ ეს არავისთვისაა ახალი, სომხური ნაციონალისტური პარტიის "დაშნაკცუთუნის" ხელმძღვანელობამ ამ საკითხს არაერთი ბრიფინგი მიუძღვნა, სადაც სინანულით აღნიშნავდნენ, რომ თურმე საქართველოს ხელისუფლება იქ მცხოვრებ ეთნიკურ სომხებს გაუსაძლის პირობებში აცხოვრებს. "ჯავახკის პრობლემის" და "ქართული აგრესიის"
წინა პლანზე წამოწევას სომხური ლობი მსოფლიოს მასშტაბით უკვე წლებია ცდილობს, მეტიც, ორგანიზაცია "ჯავახკმა" თავისი მოთხოვნები მკაფიოდ გაწერა რომელიც ასე გამოიყურება:
1) ჯავახეთისა და წალკისთვის სომხური ავტონომიის სტატუსის მინიჭება
2) სომხური ენის გამოყენება ადმინისტრაციულ საქმისწარმოებაში, ანუ მისთვის სახელმწიფო ენის სტატუსის დამკვიდრება
3) ჯავახეთში დამატებითი სოციალური და ეკონომიკური პროგრამების განხორციელება, რათა "ეს რეგიონი საქართველოს სხვა მხარეებს გაუტოლდეს განვითარების დონით"
4) სომხური ეთნიკური წარმომადგენლობის გაზრდა ადმინისტრაციულ ორგანოებში
5) სამცხე-ჯავახეთში ქართველების ჩასახლების შეწყვეტა
ვერაფერს ვიტყვით, დიდია ამბიცია! თუმცა ალბათ საქართველოში ჯერ არც 1918 წლის სომხეთ-საქართველოს ომი და არც აფხაზეთის ომი არ დავიწყებიათ. მეოცე საუკუნის ამ ორმა ომმა მართლაც დიდი გარდატეხა მოახდინა ქართველთა და სომეხთა მეგობრულ ურთერთობაზე. 1918 წელს "დიადი სომხეთის" იდეით შეპყრობილმა "დაშნაკებმა" საქართველოზე ვერაგული თავდასხმა გაბედეს, თუმცა კოვზი ნაცარში  ჩაუვარდათ. რომ არა ინგლისის დაჟინებული მოთხოვნა ცეცხლის შეწყვეტასთან დაკავშირებით,ალბათ ახლაც შიშით ილაპარაკებდნენ მაზნიაშვილის ლაშქარზე ჩვენი სამხრეთელი მეზობლები. მეორე სამარცხვინო ფაქტი კი 1992 წელს წელს მოხდა,  როცა ომში ჩათრეული პოსტსაბჭოთა საქართველოს წინააღმდეგ, სეპარატისტული რეგიონის მხარდასაჭერად აფხაზეთში ბაგრამიანის სახელობის სომხური ბატალიონი შეიქმნა. მაშინ ქართველთა წინააღმდეგ აფხაზებზე და ჩრდილოკავკასიელ დაქირავებულ მკვლელებზე მეტი მონდომებით, სწორედ "ბაგრამიანელები" იბრძოდნენ. 



მათი ერთ-ერთი ლიდერი გალუსტ ტრაპიზონიანი კი დღესაც სიამაყით იხსენებს იმას, თუ როგორ მოახერხა სამშობლოს (!) დაცვა ქართველი აგრესორებისგან.  

 
(აფხაზეთის გმირი გალუსტ ტრაპიზონიანი)

არმენოფობიაში არ ჩამომართვათ და თუ ისტორიულ სამართლიანობაზე ვილაპარაკებთ სანამ "ჯავახკის" არარსებულ ისტორიას გადავიკითხავდეთ მანამ სომხეთის შემადგენლობაში არსებულ ლორეს მხარეს ისტორიას რომ გავეცნოთ არ იქნებოდა ურიგო, მითუმეტეს, რომ ეს მხარე სწორედ საბჭოთა პერიოდში, არცთუ ისე დიდი ხნის წინ გადაეცა სამართავად სომხეთს. 
დღეისთვის კი სომეხი ბლოგერები და სხვადასხვა სოციალური ქსელის მომხმარებელი ნაციონალისტები, რომელთაც ჯერ ისევ აწუხებთ "დიადი არმენიის" კომპლექსი აშკარად გამოთქვამენ პრეტენზიას ძირძველი ქართული ტერიტორიის შესახებ. სეპარატისტული მიკროგამოვლინებები უმოქმედობის პარალელურად განვითარდა, ერთი წლის წინ კი სომხურ ვებგვერდზე www.arbugo.am (ე.წ. არბუგოს ორდენი) "დამოუკიდებელი ჯავახეთის ჰიმნი გამოჩნდა, რომელიც ვინმე არშან აგამალიანს ეკუთვნის. 


ამავე ვებგვერდის საშუალებით გავრცელდა "დამოუკიდებელი ჯავახკის" გერბი და დროშა. ანუ სახელმწიფოსთვის აუცილებელი სამივე ატრიბუტიკა. 



ფაქტია, რომ ასე ბავშვები ნამდვილად არ თამაშობენ და კონკრეტული პირები მართლაც ცდილობენ რეგიონში დესტაბილიზაციის შეტანას, თუმცა იმედია ქართული სახელმწიფო ყოველივე ამას დიდი გულისყურით ეკიდება და ამ მიმართულებით შესაბამისი სამსახურები უკვე მუშაობენ. ყველაფერი გაცილებით ნათელი რომ იყოს აქვე დავამატებ მცირე ინფორმაციას ჯავახეთის შესახებ. 

 უძველესი დროიდანვე ჯავახეთი ქართლის სამეფოს ერთ-ერთი საერისთავო ოყო (ცენტრი წუნდა). იგი როგორც აღმოსავლურქართულ, ისე დასავლურქართულ კულტურულ-ისტორიულ სფეროში იყო მოქცეული (ჯავახეთის, ისე როგორც მთელ სამხრეთ-დასავლეთ საქართველოს საქართველოს ტოპონიმიკაში, შეიმჩნევა ზანური ენის დანაშრევი ელემენტები). ისტორიული ჯავახეთი იყოფოდა: ზემო ჯავახეთად (ახალქალაქის ზეგანი) და ქვემო ჯავახეთად (მდინარე მტკვრის კანიონი მარცხენა სანაპიროთი).
XI საუკუნიდან ზემო ჯავახეთის ცენტრი გახდა ახალქალაქი. X საუკუნიდან ქვემო ჯავახეთის ცენტრი ხდება თმოგვი. საქართველოს სახელმწიფოებრივი ძლიერების ხანაში (XI-XIII საუკუნეები) ჯავახეთიც აღმავლობის გზას დაადგა; აშენდა ქარვასლები, ხიდები, ეკლესია-მონასტრები, სამეფო რეზიდენციები (დლივი, ღრტილა, ბოჟანო, ვარძიაალასტანი). XII საუკუნიდან დომენსთორელთა ფეოდალური საგვარეულოს წარმომადგენლები განაგებდნენ.
XIII საუკუნიდან ჯავახეთის ადმინისტრაციული საზღვრებში შედიოდა აგრეთვე პალაკაციო და სამცხის ნაწილი. XV საუკუნეში ჯავახეთი სამცხე-საათაბაგოს სამთავროს ეკუთვნოდა. XVI საუკუნეში სამხრეთ საქათველოს სხვა ტერიორიის ნაწილთან ერთად ოსმალეთმა მიიტაცა. ჯავახეთის ქართული მოსახლეობის ერთი ნაწილი ქვეყნის შიდა რაიონებში - ქართლსა და იმერეთში გადასახლდა. ადგილზე დარჩენილმა იძულებით ისლამი მიიღეს.
XIX საუკუნის I ნახევარში ჯავახეთში კომპაქტურად სახლდებოდა თურქეთიდან დევნილი სომხური მოსახლეობა და რუსეთის იმპერიის შიდა რაიონებიდან გადასახლებული რუსული მოსახლეობა — სექტანტი დუხობორები.
და ბოლოს განმარტებისთვის, კონკრეტული ძალები ყოველთვის ცდილობდნენ განხეთქილება შეეტანათ კავკასიის ქვეყნებს შორის და სწორედ ამის შემდეგ ახერხებდნენ ისინი ამ ტერიტორიების მართვას, საბედნიეროდ ჯავახეთში, ისევე როგორც საქართველოში სომხური მოსახლეობის დიდი ნაწილი ჯანსაღად აზროვნებს და არათუ ხელს უწყობს სეპარატიზმის გაღვივებას, არამედ ეწინააღმდეგება კიდეც მის ჩასახვას. 

8 comments:

  1. ყველას თავის ქვეყანაში გაუმარჯოს, მაგრამ სხვაგან რო მიდიხარ თავზე არ უნდა გა!@#@#ა და ზედმეტი არ უნდა მოგივიდეს, სამწუხაროდ სომხებს ეგ ახასიათებთ

    ReplyDelete
  2. megobrebo ar SeiZleba aseTi radikaluri gancxadebebis ase xmamaRla dafiqsireba. modiT visaubroT konkretuli faqtebiT, konkretul pirovnebebze da nu gavakeTebT aqcentebs pirovnebis eTnikur kuTvnilebasa Tu warmomavlobaze, Tqven aseTi gancxadebebiT mxolod Cveni Crdiloeli mezoblis wisqvilze asxavT wyals. kompetenturi organoebi sakmaris da saTanado yuradRebas uTmoben nebismier eqstremistuli xasiaTis matarebel cnobas Tu informacias. Mmeti politkoreqtuloba gmarTebT batonebo da raxan Tqven sazogadoebis gansjaze gamogagvT sakmaod sensitiuri informacia keTili inebeT da meti pasuxismgeblobiT moekideT eTnikuri Semwynareblobis sakiTxs. Cven varT mraval eTnikuri eri da tolerantuloba Cveni winaprebis mier naboZi saqcielis elementia. Cven kacT moyvareobis principebze dayrdnobiT vmoqmedebT da vibrZviT Cveni adgilis mosapoveblad evropis civilizebul samyaroSi romlis ganuyrel nawilad qcevis samarTliani pretenzia gvaqvs qarTvelebs.
    gaxsovdeT rom etnikur niadagze SuRlis gaRviveba sakmaod mZime danaSaulia da mkacrad isjeba saqarTvelos respublikis sisxlis samarTlis kodeksis Tanaxmad.

    ReplyDelete
  3. ბატონო GEOMIA80 აქვე განვმარტავ, რომ ამ სტატიის იდეაფიქსი არა ეთნიკური შუღლის გაღვივება, არამედ იმ კონკრეტული ფაქტების კიდევ ერთხელ დაფიქსირებაა რომელიც პირდაპირ თუ ირიბად ეწინააღმდეგება საქართველოს ინტერესებს, კანონებსა და კონსტიტუციას. პირადად მე მყავს რამდენიმე სომეხი მეგობარი, რომლებიც საქართველოს ღირსეული მოქალაქეები არიან და პირველ რიგში თავად გამოდიან იმ სუბიექტების წინააღმდეგ, ვინც ჩვენი ქვეყნის ეროვნული ინტერესების წინააღმდეგ იბრძვის (მაგალითად "ბაგრამიანის" ბატალიონის წევრები. რაც სეეხება "ჩრდილოელი მეზობლის" წისქვილზე წყლის დასხმას, სომხეთის დღევანდელი ხელისუფლება პირდაპირ ასხამს წყალს რუსეთის წისქვილზე და პირდაპირ მოუწოდებს აქ მცხოვრებ სომხებს "მათი უფლებების დაცვისკენ" თუმცა როდის დაირღვა, ან რა ფორმიტ იგი ეს არ უთქვამთ არსად.

    ReplyDelete
  4. pativcemulo giorgi, Cemi komentari exeboda mxolod statiis qvemoT moyvanil komentarebs romelic me piradad momeCvena sakmaod diskriminaciulad. romel ers ra nairi saqcieli axasiaTebs es ar aris sajaro msjelobis sagani im qveyanaSi sadac separatizmi did problemas warmoadgens.Ppatriotuli suliskveTeba mxolod misasalmebeli grdznobaa magram nacionalizm-faSizmSi ar unda gadaizardos (Cven xom es ukve gamoviareT, nu davabijebT erT da igive focxs fexs xelmeored). Cveni Crdiloeli mezoblis imperialisturi politikisa da propagandis msxverplad nu SevwiravT saqarTvelos sasicoxlod mniSvenlovan elements mravaleTnikur Semwynareblobas da “erTianobas”. Mmudam unda gvaxsovdes mtris politika mdgomareobs lozungSi: “ganacalkeve da marTe”.Drac Seexeba somxeTis dRevandeli xelisuflebis sakiTxs isini rogor iqcevian es maT sindisze iyos, Cven ki ufro didi Sors mxedveloba gvmarTebs da sibrZne. provokatori da moRalate yvelgan mravalad moidzebneba. da bolos kidev erTxel xaz-gasmiT minda avRniSno da yvelas movuwodo visaubroT konkretul pirovnebebze da faqtebze dayrdnobiT eTnikuri warmomavlobis xazgasmis gareSe.

    ReplyDelete
  5. ღრმადპატივცემულო GEOMIA80 სრულად ვიზიარებ თქვენს პოზიციას და ვეთანხმები მას. საერთოდ ძნელია თავი შეიკავო მაშინ, როცა კონკრეტული ძალების მიერ მართული ელემენტები კონკრეტულად ებრძვიან სენს სახელმწიფოს სხვადასხვა მეთოდებით, მაგრამ როგორც თქვენ აღნიშნეთ მეტი სიბრძნე გვამრთებს.

    ReplyDelete
  6. აქვე აღვნიშნავ, რომ ზოგადად რთულ რეგიონში გვიწევს ცხოვრება და ჩვენს სიძლიერეს მხოლოდ მაშინ დავამტკიცებთ, თუ ჩვენი მრავალეთნიკური ქვეყნის სწორად მართვას შევძლებთ. ამიტომაცაა ალბათ რომ საქართველოში არცერთი სხვა ეროვნების თუ კონფესიის წარმომადგენლის უფლებების დარღვევის ფაქტი არ ყოფილა არასდროს, რაც ჩვენს სწორხაზოვან პოლიტიკაზე მიუთითებს, თუმცა როგორც ჩანს არიან ადამიანები, ვინც ცდილობს სეახოცოს ხელი სახელმწიფოს და დაადანაშაულოს იგი ეთნიკური ნიშნით ადამიანების შეურაცყოფაში, რაც სრული აბსურდია

    ReplyDelete
  7. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  8. მოგესალმებით. დღეს ეს საკითხი მნიშვნელოვანი და მტკივნეულია რადგან ჩვენი უგუნური ხელისუფლება ძველ ხელისუფლებასთან კომფრონტაციის პირობებში კარგავს საღად აზროვნების უნარს ვინ გაუშვას ციხიდან და ვინ არა. ეს ადამიანი ბატონი ვაჰაგან ჩახალიანი არის სეპარატისტი რომელიც ჩემს ქალაქში არბევდა ქართულ უნივერსიტეტს, რადგან ქართველი სტუდენტები მისთვის მიუღებელნი იყვნენ და მას არ სურდა ,, ჯავახკში" ჩამოსულიყვნენ ქართველები. ის არბევდა ქართულ ეკლესიებს სცემდნენ დედაოებს და აბსურდულად ეძებდნენ ეკლესიაში იარაღს რომელიც თითქოსდა ,,ჯავახკის" სომხებზე უნდა გამოეყენებინათ. ამ დაპირისპირებისას დაშავდა დედაო მარიამი გაახილეთ თვალი და ნახავთ ამ ყველაფერს. ადამიანი ითხოვდა ავტონომიას, სომხური ენის მეორე სახლმწიფო ენად გამოცხადებას და თურმე მიშას ახირება (ამას რა მნიშვნელობა აქვს) ყოფილა და უსამართლოდ გაასამართლა ამ ჯალათმა. ამას რო უშვებენ ეს სწორია ხო? თუ ვინმეს დააინტერესებს კიდე ამ თემასთან დაკავშირებით კიდე დავწერ ბევრს ეს კი გეყოფათ

    ReplyDelete